پرنسس کوچولوی ما

روزهای ما پرشده از بلبل زبونی وشیرین زبونیهای تو...  چندبار تاحالاپیش اومده که اطرافیان سرماخورده بودن ومریض بودن وهربار من بهت  تاکید میکردم که :مثلا دایی مریضه نزدیکش نرو...حالا این درس رو اینحوری بهم پس میدی:   تخم مرغ آب پزهاتوخوردی اما همه ی زرده هاشوگذاشتی توبشقابت.بهت مبگم اینا روکه نخوردی.... میگی:اینا مریضن... ********************* هرجایی که بلند باشه واحساس خطر کنی -حالا که بالای مبل  باشی چه بالای میز وتخت باشی فرق نمیکنه-وقتی خودت نتونی بیای پایین میگی:اینجا پله است ...

عزیزم بیست ماهه شدی...بزرگ شدی ...زیباتر ...دلرباتر..شیرین تر شدی همه چیز رو تکرار میکنی... همه رو به بازی دعوت میکنی ومدیریت میکنی باخنده هات کل خونه رو پراز شادی میکنی..مثل یه پروانه کوچیک وزیبا توخونه به همه جا سرک میکشی و میچرخی... هنوز عاشق پارک هستی .. اینروزها واسه عروسک کوچولوت حسابی مادری میکنی باناز بغلش میکنی بوسش میکنی ..پوشکش میکنی هنوزهم شیر دیگه ای جزشیرمامان نمیخوری..واست یه قوطی شیرخشک خریدم  اماتودهن نکردی..ولی وقتی وانیا شیرازبود پاتک میزدی ومیرفتی سراغ ساکش وشیرخشکش رو باز میکردی و پودرش رومیریختی کف دستت ومی هنوزخونه درست کردن رو دوست داری وخوشت میاد یه جای دنج قایم شی وماروبترسونی...

شیرین زبونیهای تو اینروزها شده همه ی دنیای ما وقتی یه شبشه کوچولو رفته بود توی پات وبرای اولینبار دیدی که از پات خون میاد کلی گریه کردی وقتی بابابهنام اوند بهت گفتم :واسه باباتعریف کن که شیشه رفت توپات وتوکل ماجرا رو اینجوری تعریف کردی: بابا....شیشه....پات....ودرحالیکه کف پات رو نشون میدادی گفتی:ایناشا  

چندوقت پیش وقتی برات یه کاپشن بارونی خریدم وتنت کردم تااندازه اش روببینم بهت گفتم: اینوخریدم تا وقتی نیکا میره زیربارون خیس نشه. چندروز پیش صبح که از خواب پاشدی اولین بارون پاییزی درحال بارش بود  توکلی ذوق کردی ومیخواستی بری بیرون که گفتم:داره بارون میادخیس میشی وتوبه سرعت دویدی سمت اتاقت وکاپشنت روآوردی ودادی دستم... ماشاءالله به اینهمه هوش وذکاوت

چی بگم از دلبریها وشیرین زبونیهای این روزهات: اومدی توآشپزخونه رفتی درکابینت روبازکردی واون ظرف سبزرنگی روکه معمولاتوش سالاد درست میکنم آوردی دادی دستم وبااون زبون خوشگل و بچه گانه ات میگی:مامان هبییج(هویج)...ایار(خیار)...دوجه(گوجه) یعنی اینکه تواین ظرف سالاد درست کن... الهی من به فدای همه ی نازواداهای تو...

بالاخره برای اولین بار توی عمر یکسال ونیمه ات اوایل مهرماه به شمال سفرکردی ودریارودیدی. اواخرشهریور به تهران سفرکردیم وچندروزی مهمون خاله نسترن ایننا بودیم تووانیاکوچولو بعداز گاهی کشمکش ولج سراسباب بازیهابالاخره باهم کنار میومدین یه روز که واسه خرید رفتیم بازار ازاونجایی که کالسکه ات رونبرده بودیم وتوهم خسته شده بودی وخوابت گرفته بود یه گاری خرید گرفتم وتوروگذاشتیم توش وتوهم بلافاصله خوابت برد توخیابون ومتروهمه نگاهت میکردن اما بهترین راه بودواسه اینکه یکم استراحت کنی بالاخره برای اولینبار توی عمر یکسال ونیمه ات دریا رودیدی.اوایل مهربه شمال سفرکردیم ازاونجایی که عاشق اب بازی هستی حدس میزدم که دریارودوست داشته باشی.چندین با...

دختر قشنگم ...بالیدنت...بزرگ شدنت مبارک یکسال ونیمه شدی عزیز دل بیقرارم بزرگ شدی و یکسال ونیم از مادر شدنم میگذرد...وهمه ی روزهاوساعتها ولحظاتی که گذشته را تک به تک زندگی کردم ونفس کشیدم... دخترکم بزرگ شده ای...دیگر هرکلمه ای را میگویی واگرنتوانی کامل تلفظ کنی آهنگ آن را ادا میکنی... درست در یکسال ونیمگی هشت مروارید کوچک دردهانت میدرخشد وابستگی ات به من وبه شیرخوردن بیشتر شده ومن نگران روزی هستم که بخواهی شیرخوردن راکنار بگذاری ونکند که آب دردلت تکان بخورد.. صبحها وقتی چشمان قشنگت از خواب ناز بازمیشود ...اگر من درکنارت نباشم بهانه میگیری وگریه میکنی وتا مرا میبینی میگویی :لالا(یعنی که من هم کنارت دوباره بخوابم) ازاینکه ب...

نیکای مامان با کلی تاخیر هفده ماهگی ات مبارک عزیزدلم اینبار هم ازتو نوشتن خیلی طول کشید که دلیلش رو میگم... تو این مدت طولانی اتفاقات ریزودرشت زیادی افتاده که یکی یکی مینویسم وامیدوارم چیزی روازقلم نندازم: دختر مامان ...عروسک قشنگم اواخر خرداد ماه بود که برای اولین بار حجامتت کردیم تا به امید خدا ایمنی بدنت بالابره و دردومریضی ازت دور بشه.   اواسط 16ماهگی ات یعنی اواخرتیرماه بفاصله چندروز چهارتا دندون بالاییت جوونه زد وحالا توی 17 ماه و10روزگیت کلا هفت تا دندون داری. خداحافظ پستونک... دختر قشنگم...بالاخره با پستونک خداحافظی کردی. ماجراازاونجایی شروع شد که یک شب توی اواخرتیرماه  پستونکی رو که ب...

 پانزده ماهه شدی گل ناز من... توی این چندوقتی که نتونستم وبلاگت رو به روزکنم کلی اتفاقای ریزودرشت افتاده که خدارو شکراکثرش خوب وخیربوده.   * دلیل دیرنوشتنم : یه دزد بی مرام مودم اینترنتمون رو ازپشت پنجره دزدید وماکماکان بی مودم هستیم. *مریض شدی...یهو بی دلیل تب کردی..فکرکردم بخاظردندونته اما نبود دوروز تبت پایین نیومد بیحال وبی اشتها شدی توخواب ناله میکردی دکتربرات آزمایش نوشت که خداروشکرعفونی نبود.گفتن ویروسیه وباید موعدش تموم بشه .حالت تهوع داشتی غذانمیخوردی اونقدر بیحال ومظلوم شده بودی که دلم کبای میشد واشکم درمیومد.نزدیک به یا شش روز درگیر این ویروس لعنتی بودیم .بعدش دیگه خوب شدی اما ضعیف ولاغر ...

  بیستم فروردین 93 درست در 12 ماه ویک هفتگی ات اولین قدم را خودت به تنهایی برداشتی وچه زیبا بود نظاره کردن تلاش بی نظیر توبرای حفظ تعادل وقدم برداشتن ومن غرق لذتی وصف ناشدنی ازدیدن اینهمه زیبایی ..اینهمه  عظمت پروردگار توراتشویق میکردم که به سمتم بیایی تا قدم بیشتری برداری وتو ..کودک کوچک زیبا.. مدتهاست که قدمهای کوچکت را به دل وقلب ماگذاشته ای..   قدم بردار دخترکم...قدم بردار به سمت هرچه خوبی است..هرچه زیبایی راه بیفت به سمت بی نهایت ...به سمت آتیه ای روشن ومبارک قدم بزن حوالی نگاه ما ...که بزرگی پروردگاررا درتک تک لحظه های تو به نظاره بنشینیم قدم بردار دخترکم به روی زانوان پرتوان ام...